Dile Kolay…

Ömrümüzden günler geçip giderken, takvim yaprakları tekrar yerlerine dönmemek üzere düşerken iyisiyle kötüsüyle bir yılı daha geride bırakıyoruz. İyisiyle dedim ama 2020’de iyilik namına ne yaşandı açıkçası Pek de hatırlamıyorum.  Belki de çok az olduğundandır yaşanmış iyi şeyler.

Neredeyse yılın başından bu yana her köşede etkisine rastladığımız COVID-19 illeti tüm yılımızı esir alırcasına baskın rolü oynadı. Çok fazla insan yitip giderken dünyamızdan, çok sayıda kötü hikaye bıraktı arkasında ve maalesef bırakmaya da devam ediyor. Pandemi haline dönüştükten sonra tüm dünyanın gündeminde uzun süre ilk sırada kalmayı başarabilen bu hastalığın şüphesiz her toplum ve birey üzerinde tıbbi etkileri kadar psikolojik etkileri de kalıcı oldu. Ülkeler sağlık sistemleri çökmesin diye tedbirler alırken bizler de kişisel tedbirimizi alıp yarınlara dair güzel umutları yüreğimize yük edinerek akıl ve ruh sağlığımızı korumaya çalıştık.

Pandeminin her toplum katmanında ve her iş kolunda yıkıcı etkileri olduğunu görmekle birlikte işimiz olduğu için eğitim dünyasının da çok olumsuz durumlarla karşı karşıya kaldığı zamanlar oldu. Hastalığın hızlı yayılmasına engel olmak amacıyla yüz yüze eğitime ara verildiğinden beri farkında olup doğrudan karşı karşıya kalmadığımız gerçeklerimizin zihinlerimizde kıyıya vurduğu günler yaşadık.

Bu sebeple yeni yıldan dileğimdir:

            -Her çocuğun eşit haklara sahip olduğunun ideal bir temenniden öte bir gerçek olarak yaşandığı bir dünya,

            -Dezavantajların ortadan kalktığı, herkesin eğitime erişim imkânının en üst seviyede olduğu bir dünya,

            -Çocukların zorla, çocuk işçiliğine sürüklenmesinin önüne geçilmiş, asfalt kenarlarında okulda olması gereken saatte dilenen çocukları olmayan bir dünya,

            -Savaşın, zorbalığın, kadına şiddetin, mutsuz yığınların olmadığı yani herkesin olumlu bir ruh haline sahip olduğu bir dünya,

            -Mülteci çocukların ve ailelerinin huzurla, dışlanmadan yaşayabildikleri ve eğitim alabildikleri bir dünya,

            -Okulların tekrar açıldığı, öğrenmenin tablete telefona indirgenmediği, öğretmenin sesinin yüzünün canlı kanlı görülebildiği günlerin geri geldiği bir dünya,

            -Yaşamın ne kadar kolay son bulabildiği onca acı tecrübeyle sabitken, insan onurunun ve değerinin el üstünde tutulduğu, kimsenin renginden dilinden ırkından veya herhangi bir farklılığından ötürü kapı dışarı edilmediği bir dünya,

            -Çocukların köleleştirildiği değil, birer meşale gibi toplumu aydınlatan dopdolu insanlar olarak yetiştirildiği bir dünya,

            Sözün özü çocukların mutlu ve gelecekten yana ümit var oldukları bir dünya istiyorum bu yeni yılımızda…

            Sağlıkla…