Hibrit: kelime anlamı olarak iki gücün bir arada kullanılmasını ifade etmektedir. Ayrıca özellikle günümüzde yeni üretilen araçlarda sıklıkla karşılaştığımız bir yakıt sistemini adlandırmak için kullanılmaktadır. Eğitim ile birleştirilince de eğitimde iki farklı yöntemin karma yöntemle kullanılması görüşünü temsil etmektedir.  Yani hibrit eğitim modelinde bazı dersler online yapılırken bazı derslerin yüz yüze yapılması esas alınmaktadır. Pandemi süreci başladığından beri ülkemizde uygulanan sistem hibrit eğitim modeline örnek gösterilebilir. Geleneksel eğitim sistemi ile yeni nesil eğitim sisteminin harmanlanmasını andırsa da buradaki fark hibrit eğitimin geleneksel eğitime aperatif bir yaklaşımı temsil etmediği, başlı başına yepyeni bir yaklaşımın ürünü olduğudur.

            Hibrit eğitimde online takip edilen dersler ile çocukların bilgileri bilme basamağında edinmesi yani kavram öğrenmelerinin sağlanması birinci hedeftir. Modelin ikinci aşamasını oluşturan yüz yüze kısımda ise online öğrenilen kavram düzeyindeki bilgilerin analiz sentez ve diğer üst bilişsel seviyelere uygulama yapılarak ulaştırılması amaçlanır.

            Hibrit eğitim toparlayacak olursak yüz yüze ve uzaktan eğitimin beraber bir bakış açısı çerçevesinde yürütülmesidir. Tabi bu eğitim modelinde WEB 2.0 araçlarının etkililiği ve kullanım sıklığı da başarıyı belirleyici etkenler arasında olacağı gözden kaçırılmaması gereken bir durumdur. Hibrit eğitim modelinde ders saatlerinin sınırlandırılmasının yanında hangi derslerin yüz yüze hangi derslerin de online olacağı bir tartışma konusu olmakla birlikte bizim gibi geleneksel eğitimi hâlâ ağırlıkta uygulayan sınav odaklı ülkelerde temel dersler dediğimiz derslerin diğer derslere göre daha fazla ön planda olduğu görülmektedir. Sanat ve spor ağırlıklı dersler maalesef hem felsefesi anlaşılmadığı hem de sınava dönük getirisi düşük olduğu için geri planda kalmaktadır.

Peki, hibrit eğitim modelinde kilit nokta nedir?

Teknolojik alt yapı…

Tartışmasız bu modelin verimliliği, etkililiği tamamen teknolojik alt yapının seviyesine göre değişmektedir. Teknolojik alt yapının iki unsuru bulunmaktadır: Okulların alt yapısı, okullardan hizmet alan çocukların yaşadıkları evlerin alt yapısı. Okulların özellikle de merkez okulların bu anlamda pek eksiği olmamasına karşın (FATİH Projesinin uzun vadede sağladığı bir kazanım), kırsal okullarda bu anlamda üzücü bir durumun olduğu görünmektedir. Kırsal ve köy okullarının henüz tamamen internet alt yapısı ile donatılamadığı bilinen bir gerçekliktir. Öte yandan teknolojik alt yapının ikinci unsuru olan çocukların yaşadığı evlerin teknolojik alt yapısının da yeterli düzeyde faydalı olamadığı bilinmektedir (Eğitim İzleme Raporu 2020: Öğrenciler ve eğitime erişim). Ülkemizde bir başka kaynağa göre yaklaşık iki milyon öğrencinin uzaktan eğitime erişemediği ifade edilmektedir. Hal böyle olunca hibrit eğitimin en hassas noktası olan teknolojik alt yapı yeterliliği daha baştan sağlanamayacağı için hibrit model bizim için biraz sıkıntılı görünmektedir. Teknolojik imkânlar fırsat eşitliği çerçevesinde sağlanabildiğinde ise çok faydalı olacağına inandığım bu eğitim modeli pandemi koşullarında yara bere içinde sürdürülmeye çalışılmaktadır. Bu yazıda öğretmenlerin WEB 2.0 araçları gibi eğitimi destekleyici araçları kullanma becerisine hiç değinmiyorum bile! Bir diğer yazının başlığı da bu konu olabilir aslında…

Sağlık ve sevgiyle…