Deprem bölgesinde yükseköğretim dahil tüm eğitim kademelerinde yaklaşık 4,1 milyon öğrenci olup Türkiye genelindeki öğrenci sayısının yüzde 21,4‘ü bu bölgede eğitim görmektedir. 

Eğitim kurumlarının yüzde 21’i ve öğretmenlerin ise yüzde 19,1‘i bölgede hizmet sağlamaktadır. Bölge illerinde ilköğretimde okullaşma oranı Türkiye ortalaması olan 94,34’e yakın seyretmektedir. Bunun yanında, Türkiye genelinde derslik başına düşen öğrenci sayısı ilköğretimde 23 iken ortalama sınıf mevcudunun nispeten kalabalık olduğu Gaziantep ve Şanlıurfa’da bu oran 30’a çıkmaktadır. Yaklaşık 380.000 öğrenci ile 45.000 akademik ve idari personel, bölgedeki 16 üniversitede eğitim-öğretim faaliyetlerine devam etmektedir. Bölgedeki üniversitelerde kayıtlı öğrenci sayısı Türkiye genelindeki toplam öğrenci sayısının yüzde 9’udur.

Yaşadığımız büyük depremlerin üzerinden aylar geçti. Geçti geçmesine fakat yüreğimizde ve zihinlerimizde bıraktığı derin yaraların kolay kolay iyileşmeyeceği görülüyor. İlk başlarda uzun süre kapalı kalan ve sonrasında kademeli olarak açılmaya başlanan okullar en son bayram sonrasında 24 Nisan’da tamamen açılmış oldu. Okullar açıldı açılmasına fakat depremden önceki okullaşma oranının yakalanması artık pek mümkün görünmüyor.

Okullaşma oranını bu denli aşağı çeken unsurların başında devam zorunluluğunun olmayışı ve deprem bölgesindeki çocukların sınavlara girmeseler dahi ilk dönem notu ile geçebileceklerine dair açıklama gelmektedir. Hali hazırda zaten kırılgan olan dezavantajlı gruplardaki çocuklar ve aileleri için bu şartlar okulun kolaylıkla gözden çıkarılmasına neden oldu gibi görünüyor. Normal zamanlarda dahi okula gelmeleri için çok çaba sarf edilen kırılgan gruptaki çocuklar için okula gelmenin artık hiçbir cazip tarafının kalmadığı görülüyor.  Motivasyonun ve okula bağlılığın azaldığı bu şartlarda okul terki oranının yukarı yönlü hareket etmesi de ihtimal dahilindedir.

Depremden sonra devam eden jeolojik artçılar gibi maalesef eğitimde yaşanan zorluklar da yeni eğitsel artçıların yaşanmasını tetikliyor. Sosyo ekonomik açıdan avantajlı olan veliler ve çocuklar deprem sonrası bir şekilde süreci rayına oturtabilmiş olsalar da dezavantajlı ve kırılgan olan, risk altındaki grupların eğitime kanalize olabilmeleri maalesef çok zor görünmektedir. Günlük yaşamlarını devam ettirebilmek dışında başka seçenekleri kalmamış insanlar için açıkçası eğitimi düşünmeye fırsat kaldığını da düşünmek zor. Ne olursa olsun her açıdan hedef grubun okul terki yaşayan veya okula yabancılaşma durumu ile karşı karşıya kalan çocuklardan oluşması gerekiyor. Eğitimi bu çocuklarımız ve ailelerimiz için yeniden günlük gündem maddesi haline getirebilirsek bunun hem sosyal (içinde bulunduğu topluma aidiyet duygusu duyma ve bunu geliştirme) hem akademik (öğrenme kazanımlarının korunması) hem de psikolojik faydaları (genel iyi oluş hali ve psikolojik sağlamlık) olacaktır. Eğitim sektöründe özellikle de deprem bölgesinde görev yapan bir öğretmen olarak çocukların bu şekilde okuldan kopup gitmelerine ve yaşamın çarkları arasında yok olmalarına gerçekten çok üzülüyorum. Umarım daha güzel ve umutlu günler çocuklarımızı ve bizleri bekliyor. Hepimizin en çok da bu umuda ihtiyacı var…

Sevgi ile…