Savaşlar yıkımın, gözyaşı ve geri döndürülemez acıların sebebidir. Sebebi ne olursa olsun binlerce kadının, çocuğun, genci ve yaşlının hayatında kırılma anlarının yaşanmasına sebep oluverir. Hele ki savaşanların bir de savaş ahlakı yok ise. Sivillerin, çocukların, savunmasızların canları savaşlarda mukaddes görülmesi gerekirken son dönemde yaşanan savaşların bu mukaddesliğe pek dikkat etmediği görülmektedir. Suriye’de başlayan savaşta sivil halk ayrım gözetmeksizin bombalanarak ve hatta varil bombaları atılarak hedef haline getirilmişti. Nice hastane, okul ve halka hizmet eden alt yapı kullanılamaz hale getirilmiş, nice çocuk bu amansız kavgada tarafı bile olmadıkları bir dövüşün kaybedeni olmuştu. Aynı tablo bugün Ukrayna-Rusya savaşında da boy gösteriyor. Söz konusu çıkarları olunca kendilerine yakın bir millete acımayan bu gözü dönmüş katillerin kendilerinden olmayan diğer kesimlere fırsat bulsalar neler yapabilecekleri o kadar aşikâr ki.

Tüm bu vahşetleri önümüze koyduğumuzda bizi karşılayan bir tek gerçek ortaya çıkmaktadır. O da savaşın kaçınılmaz ve yıkıcı olduğu… Her ne kadar kaçınsak da, çocuklarımızdan uzak tutsak da bu gerçeği bilerek bir hayat planı çizmek zorundayız. Bugün savaşlara bakıldığında hava gücünün, savunma sistemlerinin ve diğer teknolojik-ekonomik koşulların ne kadar hayati olduğunu görmekteyiz. Bu sebeple çocuklarımızı, gençlerimizi bu konulara ilgi duyabilecek, ilgisini bilgiyle deneyimle harmanlayabilecek bir tarzda yetiştirmeliyiz. Savaşlar keşke olmasa ama caydırıcı olmadığımızda büyük balıkların bir sonraki hedefi olmamız işten bile değildir. Hele ki bu coğrafyada…

Dünya barışı, global vatandaşlık, temiz dünya gibi ütopik kavramların hepsinin içleri boş birer savsata olduğunu her savaş başladığında tekrar tekrar anlıyoruz. Bundan ötürü yetişen her gencimize daha çok önem verip bilişim, teknoloji üretebilecekleri becerilerle donanmalarını sağlamak en önemli ve acil görevimizdir.

Daha güzel bir dünya dileği ile…

Sağlıkla Kalın…