Her meslek kendi özelinde değerli ve kıymetlidir. İcra edilen her mesleğin bir zorluğu ve bu işi yapan kişide bıraktığı izler elbette vardır. Öğretmenlik de bu mesleklerden biridir fakat bir farkla! Öğretmenlik mesai kavramı olmayan, okulda olanın okulda kalmadığı, hakkıyla yapmaya çalışanın yüreğine dert olan bir meslektir. Bir vezneye gittiğinizde veznedeki görevli ödemenizi ya alır ya da almaz ve bu durum orada son bulur. Vezne görevlisi ödeme olsun veya olmasın bunu aklında tutma gereği duymaz ve bir sonraki işine bakar. Bir balıkçı ağını vira bismillah der ağını atar. Nasip ise tutar balığını değilse toplar ağını. Bir öğretmen için durum bu örneklerden çok farklıdır. Öğretmen her öğrencisinin derdini tasasını aklında yüreğinde günlerce taşır. Kafasında sürekli sorular dolaşır: Acaba öğretebildim mi? başarabilecek mi? okula devam edecek mi? gibi aslında dersini anlattıktan sonra hiç de kendisini ilgilendirmeyen konular bir öğretmen için işinin bir parçası haline gelir. Başarılı bir öğretmen her öğrencisi ile uzun yıllar sürecek bir gönül bağı kurar. Hepimiz hayatımıza etki eden öğretmenleri zaman zaman hatırlarız değil mi? Peki, nedir bu öğretmenleri bizde unutulmaz kılan? Elbette gönlümüze girebilmiş olmalarıdır. Bir hocamız derdi ki öğretmenlik kafaya değil kalbe girebilme sanatıdır. Kalbine giremediğinizin kafasında da yer edemezsiniz. Zamanında bu sözü pek anlamamış olsak da bugün mesleğimizi icra ederken çocuklara dokunabilmenin ne derece değerli olduğunu görüyoruz. İşte tam olarak yazının başlığını kapsayan mevzu bu sokağın başındaki yol ayrımında hayat buluyor.

Kimin öğretmenler günü kutlu olsun?

Kışın ortasında servis itenin,

Yazın sıcağında bahçede öğrencisine destek olanın,

Her öğrencisinin derdini kendisine dert edinenin,

Yatılı okullarda çocuklara ana baba şefkati sunanın,

İmkânı olmayan öğrencisine umut olanın,

Tek bir öğrencisini bile feda etmemek için canla başla çalışanın,

Aldığı her kuruşun hakkını alın teri ile ödeyenin,

Yüreğinde bu coğrafyaya vefa borcu taşıyanın,

Yeri geldiğinde gençliğinin baharında aramızdan ayrılanın,

Necmettin’in,

Aybüke’nin,

Adını sanını daha bilmediğimiz nicelerinin,

Ülkenin her yerinde görev yapan yüreği aynı hedefe koşan herkesin,

Hülasa senin benim ve hepimizin…