Tüm canlılar doğar, büyür ve ölür. Yaşamın değiştirilemez kuralıdır bu döngü. Peki, bizi bir bitkiden bir hayvandan ayıran nedir? Yaratılış açısından insanlar, bitkiler ve hayvanlar kısaca tüm yaratılmış varlıklar yaşama hakkına sahip oldukları gibi onları yaşarken birbirinden üstün kılan şeyler vardır. İnsanın diğer varlıklara nispeten düşünebilme becerisine sahip olması onu hem en üstün varlık seviyesine çıkarma gücünü sunarken aynı zamanda tersi istikamette kullanıldığında ise aşağıların en aşağısı konumuna da sürükleyebilmektedir.

Hal böyleyken her yaşam yaşanmış sayılabilir mi?

Atlas okyanusunun dibinde sallanıp duran bir deniz bitkisi ile 80 yıl ömür yaşayan bir insanı nefes almış olma değişkeni üzerinden eşit sayabilir miyiz?

Yaşamış olmak, biraz da yaşadığına anlam katabilmiş olmak olsa gerek. Hayatta bir dert sahibi olmak, bir amaca bağlanmak ve çabalamak yaşamı anlamlı kılan en temel unsurdur. İşte bu yazıda herkes gibi DOĞAN ama kendisi gibi ölen bir güzel insana naçizane dokunmak isterim: Doğan CÜCELOĞLU.

1938 yılının şubat ayında 11 çocuklu bir ailenin ferdi olarak Mersin’in Silifke ilçesinde dünyaya gelen bir başarı hikayesi...

Geçtiğimiz hafta içinde aramızdan ayrılan Doğan CÜCELOĞLU, zorluklarla okuyarak tırmandığı hayat merdiveninde arkasında onlarca kitap, söyleşi ve televizyon programı bıraktı. Peki, sadece bu kadar mıydı onun bize bıraktıkları? Tüm eserlerinden ötede bize bir fikir bıraktı Doğan CÜCELOĞLU. Öleceğin güne kadar mücadele etme ve faydalı olma fikrini adeta hem yaşadı hem de zihinlerimize kazıdı. Aramızdan ayrıldığı gün bile bir söyleşiye katılmak programında yer alıyordu. Kıyametin kopacağını bile bilsek ağaç dikmemizi buyuran bir inancın gereğini yerine getirir gibi gitti aramızdan. Dokunduğu yürekleri, yeşerttiği umutları saymak ne bu yazıya ne de bundan sonra yazılacak yazılara sığacak bir şey değildir.

Üniversite yıllarında her gencin yanı başında kendisine yol arkadaşlığı yapan kitaplarını okudukça insana, yeni hayatlara, yeni öykülere dair uçsuz bucaksız bir ovada buluruz kendimizi. Özellikle öğretmen olacak olan bireylere yönelik aşıladığı ruh ise bambaşka bir anlam ifade ediyor. “Öğretmenlik yapan karşısında öğrenci görür, öğretmen olmuş olan can görür” sözüyle öğretmenlik mesleğinin ve çocuklara dokunmanın ne derece hassas ve değerli olduğuna dair vurgusu bu ruhun kelimelere dökülmüş halidir.

Sözün özü bizim gibi doğan ama bizim gibi yaşamayan bir fikir adamının hikâyesini anlatmak istedim bu yazıda. Yüreklerimize ve dur durak bilmeden kovaladığımız yaşamın manasına bir mana katabilmesi ümidiyle…

“Mükemmel değil, iyi insan yetiştirmeyi hedefleyin” Doğan CÜCELOĞLU

Sevgiyle…